December 29, 2011

Sambungan Part II

Oraits eh, meh kita sambung citer pasal perjalanan balik mengantar mak mertua balik kg.

Hari sabtu pagi tu biasala, kalau dok umah kak ipar aku mmg best. Tak yah sesebok wat sarapan kat dapur, nak masak bagai kan. Sbb tetamu, duduk je tunggu sarapan.  Tapi maklumlah ai kan dah biasa, mana bole dok diam jer tunggu org siapkan.  Tolong lah gak goreng nasik ke hapa kan.

Aku benarnya nak mengajo tuan umah (umah MIL) tu yg mmg salu goyang kaki segalamala kalu aku ada kan.  Dahla bila kita balik kita belanja barang dapur kans, memasak pun kita gak nak buat. Apa barang?? bohsan lah mak tiap kali gitu. So kali ini kasi ajar sama dia sket.  Agak2 kul 11 lepak2 kat umah kak ipar tu kan aku suh dorang siap2. Mmg dah plan dgn SP nak ajak MIL pi makan nasik beriyani gam kat Peserai tu.  In other hand, aku ajak lah family kak ipar sekali. Alah, sekali sekala kan.

By time kami sampai kat bryani shah tu mmg dah rembang, ramai giler org.  Aku ni tak suka nasik berwarna u olls, nasik putih jer aku suka, tapi this time nasik briyani dia perrgggh....terbaik siot.







Imajin ramai begitu orang makan tapi end up aku bayar cuma 50 hengget lebih jer. Mana tak berbaloi. Si amal yg makan briyani kambing SP pun kta sangat sedap. Aku amik briyani ayam...perggh...tgk org bawah ni langsung tak pandang kiri kanan pekena briyani kambing u olls





Lepas dah kenyang makan, baru lah kami balik umah MIL. Masa nak pegi tu melalu je kampung dorang MIL gelak jer...hahaha sungguh rancangan jahat kan, tak mau singgah umah dulu tu.

Kul satu lebih sampai umah MIL, tuan umah anak beranak dah tunggu tapi adik SP takde, Katanya berkonvoi motosikal ke KL.  Aku sengaja la bukak tudung saji atas meja kan...Langsung tak masak U olls!!. Ada ka katanya tunggu aku datang masak..what the F?????..aku tutup balik and wat bodoh jer. Kami layan astro kejap pas solat zuhur aku bantai tido.

Petang sikit bangun SP dah kata, lapar..apa lagi aku masak ler ala kadar, sambal tumis cili api, tumis sayur goreng ikan bagai.  Petang tu kami makan baru lah anak2 buah makan, barulah biras makan!!.. pnya lah tak masak tunggu aku jugak tu..dasar sungguh kan.


Hari Ahad pagi tu kami ada plan baeeek pnye. Tpi MIL sudah bikin spoilt lah.  Aku dgn kak ipar pnye family nak wet world batu pahat mandi manda..Mmg nak ajak MIL, tapi tak mo ajak isi umah tu. Maklumlah anak dia kan mulut tak hengat, so malas nak ajak. Bdak2 pun pnya lah berahsia, langsung tak pecah cite nak pi mandi manda tau. Pepagi bangun dah ckp dah dgn MIL jgn bising2 nak pi, org tua tu pi gugah anak2 tuan rumah suh ikott..Hadoyaaaaaai....sakit sakit...SP bengang gak..aku apatah lagi. Tapi nak wat camne kan..Takkan nak marah MIL kot?...sabar jer lah

Natijahnya sekor anak org tu kena gak angkut pi . Bermandi manda tak hengat sampai ke petang u olls. Balik mandi tu kami singgah makan  lagi kat nasik briyani yg semlam cuma kali ni kami pekena asam pedas pulak. Kali ni giliran anak buah Sp pulak belanja...best kan...entrace waterpark suma dekat 2ratus u olls..maklum lah ramai. Tapi aku dgn SP tong2 sorang separuh. So bab makan ada org sponsor canttek lah sungguh kan.









Lepas kenyang kami balik umah...lagi, langsung tak masak u olls...haiyooo aku tatau apa nak jadik ler dgn tuan umah pnya bini ni kan. Padanlah adik ipar aku manjang makan kat kedai jer...dah tu gitu keadaannya.  Bila dah nak maghrib aku masak.

Gelihati lucu...masa makan tu aku, MIL, biras aku tu, SP dan kakak makan kat meja..  Beria dorang makan nasik dan masa makan tu biras aku tu claimed dia dah berjaya buat sambal macam aku buat. Sikit lagi katanya nak sama rasa...wakakaka, aku benar nak gelak sakan..nak je aku singgul kaki SP tapi aku tahan..SAMAAAAAAAAAAAAAA lah sangat. Sambal yg ko buat 2-3 hari lepas kat atas meja tu haram takde sorang yg sentuh.  MIL siap tanya sambal mender ni, tak rasa apa pung!!. Kakak siap tnya, mender sambal ni rasa pelik seh..Akak aku yg dah bertahun2 terai2 nak buat sambal cam aku buat tu pun sampai skg ktanya tak leh dapat rasa exactly...walaupun hehari dia memasak. Kalau aku ada, dia pasti akan suruh aku gak yg buat..Aku bkan nak kata aku bagus dan pandai sgt masak sambal, tapi cara dan teknik tu kena betul..i dont mind sharing the ilmu, tapi tolonglah kalau org nak bg tips dan ajar tu janganlah pandai2 nak ubah dan begar2 ikut style sendiri...tu pasal tak jadi.

Dengan kerajinan memasak dia nan ado tu, aku tak rasa langsung sambal dia sipi2 menyamai pung!. Buktinya, laki dia (adik sp) manjang MIL kata tak makan kat umah. Each time bukak tudung saji pasti dia merungut..masak hape2 ntah, tros blah keluar makan kat kedai.  So kalau gitu lah gayanya korang rasa nak percaya tak yg dia kata dia bagus, pandai wat sambal pandai wat asam pedas konon sama sebijik cam kat kedai kat Muar tu..walhal kalau dia masak laki sendiri pung tak makan??.

Each time aku balik ke umah MIL, adik Sp tu akan beli sotong dan udang. Sbb nak suruh aku buat sambal.  Tiap kali aku buat pun, letak jer atas meja, sekali makan sekilo abes dorang makan.  Aku dah ajar biras aku tu, tips2 segalamala ilmu aku dah turunkan tapi sampai ke sudah laki dia pun tak makan..apatah lagi org lain..salah aku ker??.  MIL mmg suka makan kalau org laen masak. Terutama kalau aku ada...tapi MIL jarang makan mende yg biras masak. Katanya tak de rasa langsung.  U olls, memasak ni bukan saje kena ada skills, kena ada soul. Kena ada rasa ikhlas dan kaseh sayang u ools..betul apa yg aku kata ni ..Sbb ada masa kalau aku sakit, or susah hati or bermasalah mmg masakan aku kan kureng rasanya. Jadik tanyalah chef mana pun, itu lah formula penting nak bagi masakan kita tu sedap. Masak dgn penuh ikhlas dan kasih sayang...jadik sendiri mau ingat lah kan...tok sah lah claim ko pandai itu ini, hakikatnya hampeh.  Bukan kita yg menilai diri kita, tapi org lain...jng lah rasa bangga diri dan bagus sgt hakikatnya hancusss. Bila kita masak tu buka nak dipuji dan disanjung u olls. For me, kalau aku masak apa pun, org suka org makan dgn berselera itulah hadiah yg paling memuaskan hati.  Sbb itulah setiap kali sambal yg aku masak org makan...sampai ke sudah pasti dorang akan asik2 teringat. Dulu pun mula2 aku masak x reti, malas.  Tapi practise made perfect kan.  Bak kata anak2 aku...Sambal mama saya is the best in the world!! gituuu..

Sampai ke KL jadik bahan lawak pasal org yg claim sambal dia sama cam sambal aku buat tu. SP jahat, katanya sungguh menggeletek hati, mana tak anak2 hehari diberi makan nugget , nasik kosong dng ikan jer..masak sambal setahun sekali ada hati nak claim  begitu kansssss..

Since Monday tu still cuti kan, kami decided gerak awal pagi.  Bangun pagi pun aku still kena masak u olls!. MIL dah siap pesan malam tu besok pagi  masak nasik dulu, makan kenyang2 baru gerak balik katanya..tiap kali pun gitu. Mula dulu aku terasa gak mcm apa kan, tetapi lelama aku dah bole terima dah. Aku anggap positif jer yg MIL suruh tu sbb nak suruh kami anak beranak balik dgn makan kenyang.  Sbb dia juga nak makan masakan aku for the last seblum kami balik KL..pastu sure lama lagi baru dia rasa kan.  See, its the way we interprate it. Positif jadiklah positif..negatif jadiklah negatif kan...dan aku  beruntung sgt2 sbb MIL aku baik, tak banyak cakap. Walaupun kadang2 ayat dia sharp, tapi aku salu anggap yg baik jer.  Trust me, after tahun ke 10 kwin barulah aku bole berfikiran begini. Seblom2 tu aku salu jer ase negatif, salu jer aku mengomel, mengadu kat SP begitu begini. Hakikatnya aku rasa kalau mengadu kat SP pasal tak elok tntang mak dia pun sure buat dia serba salah kan.  Syukurlah, dah 15tahun ni, hubungan kami makin baik. MIL jarang campur urusan umah tangga kami.  Sesekali dia bertanya tu biasalah kan. Yg pasti, semua tu memerlukan pemahaman dari suma pihak.  Sebagai MIL pun dia tak pernah mendesak2 anak nya, tak pernah beri tekanan pada aku sebagai menantunya...bahkan aku menerima dia seadanya...sejak aku takde mak ni lagi lah..semakin perasaan sayang dan hormat pada dia tu semakin menebal.  Tipu lah aku kata, aku tak pernah tersinggung atau majuk dgn kata2 dia sometimes tu, tapi aku pikir positif jer. Tak mau menyesakkan fikiran. Afterall dia pun bukan muda lagi. Bape lah banyak masa dia ada. Mgkin sbb itulah aku dan dia rasa selesa. Tak kisah apapun..cuma pada aku, still aku tak bole stay in together.  Itu kenyataan yg mmg aku tak bole nak tipu hati aku.  Setakat datang umah stay few weeks sesekali tu ok..dok sama aku rasa aku blom bersedia lagi.  Cuma mana tau bila masa nya tiba nanti aku berharap hati aku dapat menerimanya Insya Allah..

Selepas 3 minggu MIL kat KL walaupun tak bawak dia bercuti2 kemana2 ternyata dia happy. Dapat merehatkan bdan dan minda dari bising2 cucu yg dia jaga kat kampung tu. Dapat ikut kami jalan2 carik makan. Paling best, terjebak sama cite tentang Dhia sbb kami mengheret dia.  Terjebak dgn citer masterchef malaysia jugak sampaikan dia conquer astro nk tgk masterchef sampai habis u oolsss...kelas kan.

Yg pasti, dia kata dia gembira sgt sbb dapat berjalan2 kat umah anak2 kat KL, walaupun sebalik tu bnyk jugak citer2 kurang enak tentang anak menantu yg lain kan, yg betul...dia happy sbb kami amik tanggung jawab antar dia balik kampung tanpa bertolak2 macam anak2 dan menantu2 yg lain...

One thing yg aku dgr dari biras aku ialah...MIL mmg sentiasa kata, Aku dan SP lah yg selalu beri  layanan baik tiap kali dia datang KL...SP dgn aku lah yg pasti akan bersusah payah antar dia balik kampung....Kelassss kan...keikhlasan aku berbayar.....


3 comments:

NenetPenne (NP) said...

i memang tak rajin masak tapi bila i masak ex hubby makan beria bertambah2, maka i rasa sedaplah apa yang i masak tu...

orang tu rajin masak tapi bila exhubby makan, sikit je, bertambah pun tidak...

i tak tahu nak komen apa tapi i rasa sayu je bila baca entry u ni..

Irfa said...

anna..
mil aku pun mmg sporting w,pun ada ketika ayat dia pedas tapi bila pikir balik org tua mmg gitu..

betul tu..rasanya berjumpa sekali sekala boleh la..nak duk sekali susah sikit la kot

mak aku selalu kata 'org tua kalau gi umah anak-anak jangan bawak citer tentang anak2 lain..tak elok.jauh bau bunga,dekat bau tahi'
hehe

bila aku leh rasa sambal ko ni?

Anna said...

Net,
tu lah..kita manusia ni tak sesempurna mana kan..tapi kita kena carik kesempurnaan itu..dalam umah tangga pun gitu..adakala kita kena berkorban...dalam 15tahun ni bnyk perkara i belajar...belajar menerima, belajar macam2...apa pun yg buat, i ikhlaskan hati..mgkin sbb tu org disekeliling menerima dan suka...ttba teringat arwah mak...mulutnya bising...tapi hatinya...tak penah mendengki..tak pernah pulak masuk cmpur dalam apa hal umah tangga kami pun.....


Irfa : tu lah ..i salu fikir tu..tu arwah mak pun sama..i rasa biar jauh...bau bunga. Kadang org tua ni nak bercerita meluah perasaan jer...i dont mind dengar luahan org tua biasalah..arwah mak pun dulu gitu..kadang its our perception buat kita salah menaksir...meh datang umah, i buatkan sambal...hehe